ΣΟΥΜΑΡΙΣΤΑ 63
(Αλιεύοντας στο τοπίο, από δω κι από ‘κει…)
- Μέσα σε όλα τ’ άλλα, ξανά μανά και η «ελληνική» συμμετοχή στη Eurovision που πάντα υπόσχομαι πως δεν θα με ξανααπασχολήσει και πάντα αθετώ την υπόσχεση…
- Αυτή τη φορά, μέσα στο κλίμα της δικαιολογημένης υπεράσπισης των ελληνικών προϊόντων στην αγορά, έρχεται η (δήθεν) ελληνική συμμετοχή κατάπτυστων, ασυνείδητων και ανατριχιαστικών τραγουδιστικών μορφωμάτων που επιλέχτηκαν ως «ελληνικά» και θα πάνε στις 26 Μαϊου στο Μπακού (Αζερμπαϊτζάν) για τον 57ο διαγωνισμό της Eurovision!
- Σκέφτηκα να ξεμπροστιάσω ονόματα της προκριματικής επιτροπής που επέλεξε τέτοια κατασκευάσματα, για να μας εκπροσωπήσουν, την ώρα που αναζητάμε ως Έθνος σανίδα σωτηρίας τουλάχιστον για τους τρόπους κρατικής διαχείρισης χρήματος και πόρων! Τι νόημα θα είχε το ξεμπρόστιασμα σε αυτούς που δεν ιδρώνει το αυτάκι τους;
- Τώρα, με ευθύνη της ΕΡΤ και μιας αψυχολόγητης απουσίας σε βασικά θέματα πολιτισμού, τη χώρα θα την εκπροσωπήσουν συνταγές αρχοντοχωριάτικου τραγουδιστικού κομπογιανιτισμού, με απροσδιόριστη μουσικοστιχουργική αλχημία ξενόγλωσσης σαχλαμάρας, τόσης που δεν αντέχεται από έναν μικρομεσαίο σαν εμένα…
- Τι να καταγγείλω;
- Την Προκριματική Επιτροπή; Πάντα θα υπάρχουν πρόθυμοι «ειδικοί» που εποφθαλμιούν θεσούλες και ένα τόσο δα κοκαλάκι για κάτι παραπέρα ωφέλιμο στους δύσκολους καιρούς…
- Να καταγγείλω την ΕΡΤ; μα το επιτελείο της δεν πτοείται, αφού σήμερα είναι, αύριο δεν είναι και το πράγμα ξεχνιέται γρήγορα. Μήπως , είδατε να προχώρησαν οι καταγγελίες για διασπάθιση δημόσιου χρήματος σε περασμένες Eurovision;
- Να καταγγείλω το ΥΠΠΟ για το οποίο η προστασία του πολιτισμού είναι έννοια ανύπαρκτη, που θαρρείς και ζει σε άλλη χώρα, αμέτοχο και απόμακρο σε ό,τι πολιτιστικό συντελείται;
- Να καταγγείλω τους ίδιους τους «δημιουργούς» των συγκεκριμένων τραγουδιών, που με περισσή αφέλεια και δίχως κόκκο άμμου μουσικής σκέψης, στοχεύουν σε αυτή την απαράμιλλη επιπολαιότητα των θεσμικών παραγόντων της ΕΡΤ που οργανώνουν αυτή την ντροπή!!!
- Να καταγγείλω τους όσους Συλλόγους και Σωματεία περί ελληνικού τραγουδιού υπάρχουν, που θεωρούν πως θα πρέπει να τηρείται η …δεοντολογία και δεν θα πρέπει να χτυπάμε τους «συναδέλφους» μας…
- Με βάση τα προαναφερόμενα, τα σωματεία θεωρούν πως θα πρέπει απλώς να παρατηρούν. Εξ’ αποστάσεως!
- Όμως το πράγμα έχει παραγίνει και ακούγοντας το υλικό των «ελληνικών» συμμετοχών, μούρθε και ξεστόμισα:
- Βρε ουστ από δω μπαχαλάκηδες του ελληνικού τραγουδιού, που είσαστε όμοιοι με τους άλλους, που κάψανε, ληστέψανε και καταστρέψανε την ξέφραγη χώρα…
- Εάν αυτό που ακούγεται σ’ αυτά τα «ελληνικά τραγούδια» δεν είναι πλιάτσικο επί της συνείδησης τού ελληνικού τραγουδιού, τότε τι σημαίνει η λέξη;
- Πάρτε και τους τίτλους: Τα «ελληνικά» αυτά τραγούδια που επιλέχτηκαν από «ελληνική» επιτροπή για να προχωρήσουν στον τελικό διαγωνισμό είναι τα εξής:
Aphrodisiac,
Baby I‘m Yours,
Killer Bee,
No Parking. - Σας προσφέρω και τον βίντεο για να μην κουράζεστε ώστε να ακούσετε το υλικό τής ντροπής.
- Όπως θα έχετε αντιληφθεί, η οργή δεν ελέγχεται και η σκέψη δεν αργεί να πάει στην πολιτική εκδοχή μιας τέτοιας περίπτωσης, που έχει να κάνει με τόσο άγρια πολιτισμική προσβολή, σε περίοδο που η χώρα πασχίζει να βγει μέσα από μια πολυσύνθετη κρίση αξιών!
- Τα πολιτικά κόμματα (ιδιαίτερα όσα αισθάνονται την ανάγκη να τοποθετούνται αριστερά) οφείλουν πλέον να ψάχνουν για να βρίσκουν και εκείνες τις πλευρές της ζωής που θα ζεστάνουν την ψυχή τού ταλαιπωρημένου πολίτη και θα του συμπαρασταθούν. Θα δηλώσουν πως είναι στο πλευρό του…
- Τι άλλο πρέπει να περιμένουν τα αριστερά κόμματα από το να σταθούν απέναντι σε αυτό που η ΕΡΤ προωθεί ως ελληνικό τραγούδι; Να σταθούν στο πλευρό ενός μουσικού πολιτισμού που βιάζεται και λοιδορείται. Να σταθούν κάθετα και απέναντι σε τέτοιες άγριες «εθνικές» συμμετοχές, που εκπροσωπούν αποκλειστικά έναν κόσμο όχι δικό μας. Έναν κόσμο που συντάσσεται με την ελαφρότητα της εποχής, απλώνοντας τη σημαία της αδιαφορίας, την ασυνειδησία και τον σκοταδισμό…
- Γιατί άραγε τα κόμματα (όσα προβάλλονται ως προοδευτικά), «ξεχνούν» να συμπεριλάβουν στην ατζέντα τους τέτοιες σημαντικές πτυχές της πολιτισμικής μας πραγματικότητας, όταν αυτή εμφανίζεται κάθε χρόνο, με επίσημη «εθνική» εκπροσώπηση και με ό,τι χειρότερο υπάρχει στην αντιαισθητική δεξαμενή τής ιδεολογίας τού τίποτα;
- Μήπως η απουσία των προοδευτικών κομμάτων σε μια τέτοια ανάγκη προστασίας του μουσικού-τραγουδιστικού πολιτισμού, ισοδυναμεί και με γενικότερη αδιαφορία περί τέτοιων ιδιόμορφων εθνικών πολιτισμικών ζητημάτων;
- Ποιος είπε πως το κυρίαρχο εθνικό μας θέμα είναι μόνο το Μακεδονικό και το όνομα των Σκοπίων;
- Εδώ, όσοι Έλληνες θα παρευρεθούν στο Αζερμπαϊτζάν, θα σηκώσουν την Ελληνική σημαία όταν το κατασκεύασμα που θα μας εκπροσωπήσει ούτε καν την ελληνική γλώσσα δεν διαθέτει. Ας συμπεριλάβουμε και αυτά τα μικρά και ουσιώδη, που όμως φωτογραφίζουν μια θλιβερή πραγματικότητα…
- Η Eurovision δεν είναι μια τηλεοπτική στιγμή που έρχεται και φεύγει. Είναι κάτι παραπάνω.
- Έχει ήδη γαλουχήσει γενιές και γενιές με ένα οπλοστάσιο κατακερματισμένης αισθητικής που με τα χρόνια σωρεύεται, δημιουργώντας έναν κόσμο χωρίς αξίες…
- Τι περιμένουν τα κόμματα για να δηλώσουν ουσιαστική συμμετοχή σε αυτό που συμβαίνει και σε εκείνο που θα ωφελήσει την κοινωνία μας; Εάν η πολιτική και οι πολιτικοί δεν αντιλαμβάνονται πως η χώρα έχει πλέον ανάγκη την οπτική ματιά και πέρα από τα οφθαλμοφανή και τα αυτονόητα (ακρίβεια, φτώχεια, ανεργία κλπ), αν δεν βλέπει πως ακόμα και οι τερατογεννέσεις της ελληνικής συμμετοχής τής Eurovision συνιστούν εθνική ντροπή, τότε όντως οι πολιτικοί αυτοί δεν χαμπαριάζουν και βρίσκονται σε διαστάσεις νιρβάνας που κανείς δεν μπορεί να τους ξυπνήσει…
- Ομολογώ πως η πρόθεσή μου ήταν να ασχοληθώ μόνο με το κάκιστο μουσικό μέρος των επαίσχυντων αυτών τραγουδιών, αλλά δεν άντεξα!
- Η νεανική αυτή λαϊκοροκοπόπ τεστοστερόνη με κατέβαλε, αναγκάζοντάς με να ξεστομίσω με όλη μου τη δύναμη:
- Ουστ αχρείοι!!!!!!!!!!!!!!!!
Νότης Μαυρουδής
(28/2/2012)
Σχόλια του Νότη Μαυρουδή 
Συμφωνώ ακόμη και στην χρήση των σημείων στίξης του άρθρου σας! Δοκίμασα να ακούσω τα τερατουργήματα αυτά σήμερα αλλά δεν άντεξα πάνω από 10 δευτερόλεπτα για το καθένα τους. Αίσχος. Εκτός από γελοία μουσικά «κατασκευάσματα» δεν έχουν τίποτε το Ελληνικό, και δεν εννοώ τον στίχο. Ποιοι είναι οι «συνθέτες» αυτοί άραγε, δεν είδα ονόματα…
.. και λίγα λες, αλλά ποιός ακούει… και θα πάνε και θα κάνουνε τη φιέστα πάλι με τα έξοδα απ την τσέπη του λαού για να πουλήσουν την παγκοσμιοποιημένη Ελλάδα της φτώχειας και της μιζέριας μας όχι της οικονομικής.. της άλλης της χειρότερης… για μια ακόμη φορά… ένα ακόμα βήμα κάτω απ τον πάτο…
EUROKITSCHION…song contest ..ακόμη μια χρονιά….
…..προσβάλλετε το kitch αγαπητέ…
τώρα πια όλοι ένα kitch γίναμε…..αγαπητή Ντίνα..
Ειναι γεγονος οτι ζουμε εναν πνευματικο,πολιτιστικο μεσαιωνα.
Αλλωστε οι φωνες που αξιζουν δεν φωναζουν,η οχλαγωγια αφορα την χυδαιοτητα,κατι που στις μερες μας εχει παρει διαστασεις ασφυκτικες.Πιστευω πως ο,τι εχει αξια και βαθος ,παραμενει. Τιποτα δεν μπορει να κλεψει την ελληνικοτητα του πραγματικου Ελληνα.Υπομονη, εχουμε δρομο πολυ…
μπράβο Άννα γιαυτό «»εχουμε δρομο πολυ…»»
και για τα άλλα http://greeceischanging.gr/
Θα περίμενε κανείς ότι, με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα τελευταία, δεν θα υπήρχε ελληνική συμμετοχή σε αυτό το ….αχαρακτήριστο γεγονός…αν και από ότι κατάλαβα από το σχετικό δείγμα ηχορύπανσης που επισυνάψατε δεν πρόκειται για ελληνική συμμετοχή. Δεν ξέρω σε ποιους απευθύνεται αυτή η ..τέλος πάντων.. fiesta και ούτε γιατί η κρατική τηλεόραση θα πρέπει να την προβάλλει. Αφού και ένα μεγάλο μέρος των εφήβων, που τριγυρίζουν στο σπίτι μου, την έχει ξεπεράσει.
Κι όμως, περί «ελληνικής» συμμετοχής πρόκειται αγαπητή Ντίνα,
Το όλο πράγμα δηλώνει πως η Ελλάδα δεν είναι ικανή να πει στην Ευρώπη ούτε αυτό το «όχι στη συμμετοχή μας σ’ αυτό το ιλαροτραγικό κιτς θέαμα»!
Ναι σε όλα λοιπόν; Πώς θα πορευτούμε «με το κεφάλι ψηλά» όταν τέτοια κατάντια σαν αυτή της συμμετοχής μας σ’ αυτό το απίστευτο ευρωπαϊκό δράμα, δεν είμαστε ικανοί να το σταματήσουμε; Αλήθεια, ποιος μας εμποδίζει να βγούμε από τον διαγνωνισμό αυτόν;
Φοβάμαι πως ο ίδιος ο εαυτός μας…
Νότης Μαυρουδής
Παλιά Νότη είχα γράψει το πάρα κάτω για τον Άσχημο Έλληνα….και άλλη φορά θα πούμε για την ωραία πρωτοχρονιά που περάσαμε στην Ουχστχέιστ της Ολλανδίας στο σπίτι της Λόλας και του Σωκράτη Π. παρέα όλοι, η Γιάννα, ο Μανόλης, ο ξαδ.του Μανόλη, η Κλειώ Π., η πρώην μου, εσύ με την κιθάρα σου, εγώ…τότε φυσικά είμαστε νέοι και σφριγηλοί…
Χρόνια μετά πάλι, στο «Τελωνείο» του Αιγίου που για ένα βράδυ μας ανέβασες ψηλά !! μαζί με τον Παναγιώτη….
Λοιπόν..
Ο ΑΣΧΗΜΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!!!
Πολλά βλέπω και με πονάνε μια ζωή τώρα
Ο άσχημος Έλληνας υπήρχε πάντα. Και είναι ειδικά συγκλονιστικό άν συγκρίνουμε τη σημερινή του μορφή με την εικόνα του που ζωγραφίζουν τα Ομηρικά έπη στη σκιά ακόμη του μύθου, σαν γνήσια ιδεολογική έκφραση της μεταμυκηναϊκής αριστοκρατικής κοινωνίας στο πρόσωπο του Θερσίτη.
Στην εμφάνισή του είναι πράγματι άσχημος, παραμορφωμένος, έχει καμπούρα, κουτσαίνει, αλλά είναι ο μόνος που έχει το θάρρος να πει την αλήθεια, να αντισταθεί στους δυνατούς, στους βασιλιάδες, είναι ο πρώτος»δημοκράτης».
Η αριστοκρατική κοινωνία, για την οποία γράφτηκε η Ιλιάδα, ήξερε πολύ καλά από πού την απειλεί ο κίνδυνος, και γιαυτό ζωγραφίζει το έπος, ύστερα από τη σκηνή που ο Οδυσσέας δέρνει τον Θερσίτη, τα «καλά παιδιά» της κοινωνίας των αχαιών που χαχανίζουν με θαυμασμό για το ξύλο που έφαγε ο Θερσίτης και εκφράζουν την ικανοποίησή τους επειδή τον αποστόμωσε ο Οδυσσέας.
Οι βασιλείς, οι αριστοκράτες εξαφανίστηκαν στην περαιτέρω πορεία του Ελληνισμού, επεκράτησε ο «δημοκράτης» και αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν στην πραγματικότητα ο ΩΡΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ, πιο ωραίος απ΄το «καλόν κ΄αγαθόν» των αριστοκρατών , τον οποίον προσπαθούσαν να διαιωνίσουν ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Και με την εμφάνιση του «δημοκράτη Έλληνα» σιγά σιγά μετατοπίζεται η εικόνα: παρουσιάζεται ο πράγματι «άσχημος Έλληνας», ο μη δημοκράτης, ο αριστοκράτης που χάνει την εξουσία και για να την σώσει, γίνεται ξενόδουλος.
Αυτή η εικόνα εμφανίζεται ήδη στους Αλκμεωνίδες, που θέλουν να γυρίσουν στην εξουσία με την βοήθεια των Περσών και δεν θα πάψει μέχρι σήμερα: Σπαρτιατόφιλοι, Μακεδονόδουλοι, υπηρέτες των Ρωμαίων, των Φράγκων, των Τούρκων……. των Ευρωπαίων. Εφ΄όσον η τελευταία μορφή αυτού του «άσχημου Έλληνα» έχει την προέλευσή της στην τουρκοκρατία, θα την ονόμαζα «κοτσαμπασιδισμό».
Δεν πρόκειται για αρχομανία, η οποία είναι το βασικό ελατήριο του «άσχημου Ευρωπαίου». Πρόκειται μάλλον για μία αυτοπροβολή στο αξίωμα που καλύπτει ένα βαθύτατο «κόμπλεξ κατωτερότητας» και καταλήγει στην απομίμηση ενός θαυμαστού προτύπου.!
Από τον 18ο αιώνα το είδος αυτό του «κοτσαμπασιδισμού» στρέφεται προς την Ευρώπη που θεωρείται σαν πηγή ανώτερης μόρφωσης, αξιοπρέπειας, τελικά ανθρωπιάς, η οποία όμως καταλήγει στη σκέτη απανθρωπιά, γιατί αρνείται την ελληνική ανθρωπιά. Γιαυτό το είδος η Ρωμιοσύνη είναι καθυστερημένη, υπανάπτυκτη, οι Έλληνες είναι παραμορφωμένοι από την τουρκοκρατία και πρέπει με το ζόρι να μετατραπούν σε «Ευρωπαίους». Είναι ιδιαίτερα ποικιλόμορφη η εμφάνιση αυτού του είδους: υπάρχει στη μορφή του πολιτικού, του διπλωμάτη, του κρατικού λειτουργού, του επιστήμονα, του καλλιτέχνη- πάντα στα πλαίσια του αστυκισμού και μικροαστυκισμού.
Οι φανατικοί υποστηρικτές της καθαρεύουσας, οι λάτρεις της κλασικής μουσικής με το ταυτόχρονο μίσος του «ρεμπέτικου», οι καταναλωτές ευρωπαϊκών εμπορευμάτων με την τυφλή πίστη στην καλύτερη ποιότητα, όλοι αυτοί ανήκουν σ΄αυτό το είδος του «άρχημου Έλληνα».
Ειδικά εμφανίζεται αυτό το είδος όταν σε ευρωπαϊκές οργανωτικές μορφές πραγματοποιεί τον κοτσαμπασιδισμό του, ο οποίος τρέφεται από το κόμπλεξ κατωτερότητας μπροστά στο λατρευτό Ευρωπαϊκό. Έτσι μπορεί να εμφανίζεται ως γιατρός-διευθυντής νοσοκομείου: το νοσοκομείο, οργανωμένο κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, είναι χαώδες, και ο διευθυντής που ζει την ιερατική μέθη της θέσης του, φέρεται σαν βυζαντινός «αυτοκράτωρ», με την ακολουθία του, περνώντας από τις αίθουσες των ασθενών, χωρίς την ελάχιστη επαφή μαζί τους, διατάσσοντας…..ανοησίες. Μπορεί να εμφανίζεται ως διανοούμενος, που επίσης ζει την ιερατική μέθη της πνευματικής θέσης του (κατά το ευρωπαϊκό πρότυπο) περισσότερο ακόμη αν κατέχει και κάποιο δημόσιο αξίωμα, έτσι που να μη βλέπει πια τίποτα άλλο παρά τον εαυτόν του, δεν ακούει τίποτα άλλο παρά τη δική του λαλιά, και.. υφίσταται.. σαν αυτοτελές αριστούργημα του εαυτού του.
Εμφανίζεται όμως και στις πιο καθημερινές μορφές ανθρώπων που σπουδάσανε στο εξωτερικό και θέλουν να τους βλέπουν σαν τους «επαΐοντες», καθώς και εκείνων που πάνε στο Παρίσι ή στο Λονδίνο ή στη Ρώμη για να ψωνίσουν, επειδή τα ελληνικά προϊόντα δεν αξίζουν.
Το είδος των ξενομανών εμφανίζεται επίσης και σε μία κρυφή μορφή που είναι ίσως και η πιο επικίνδυνοι, επειδή συνδέεται άμεσα με την άσκηση της εξουσίας¨στα πρόσωπα κρατικών λειτουργών, στρατιωτικών, αστυνομικών. Αυτοί ταυτίζονται με τον κρατικό μηχανισμό αφού τον χειρίζονται. Το γεγονός ότι αυτός ο μηχανισμός ουσιαστικά δεν είναι τίποτα άλλο παρά όργανο ξένων συμφερόντων στα πλαίσια μίας αποικιοκρατίας, απωθείται με την υιοθέτηση της εθνικιστικής ιδεολογίας, η οποία παρουσιάζει τον κρατικό μηχανισμό και επομένως τους φορείς του σαν το ίδιο το Έθνος.( Σ΄αυτή τη μορφή ξενομανίας έχουν τις ρίζες τους δικτατορίες, φυλακές, βασανιστήρια, φακέλωμα των πολιτών, όλα αυτά τα δεινά που μας έπλητταν για μισό αιώνα και πλέον, με την πρόφαση του Ελληνικού έθνους).
Κάθε μορφής ξενολατρία στιγματίζει τον «άσχημο Έλληνα». Και δυστυχώς όλη η αστική κοινωνία έχει διαβρωθεί από αυτές τις μορφές ασχήμιας. Στις λιγότερες περιπτώσεις ανεπανόρθωτα σαν αποτέλεσμα του κόμπλεξ κατωτερότητας, στις περισσότερες με την δυνατότητα εύκολης διόρθωσης, επειδή δεν πρόκειται για τίποτα άλλο παρά για ένα βερνίκι, ένα σύμβολο του στάτους, που δεν τους παραμόρφωσε τον χαρακτήρα.
(Εδώ πρέπει να προσθέσω μία επιφύλαξη: με τις παραπάνω κατηγορίες που ανέφερα, δεν εννοώ τους λίγους πραγματικούς πνευματικούς ανθρώπους, διανοούμενους που πράγματι διαμορφώθηκαν στα πλαίσια της ακόμα ακμάζουσας κουλτούρας στην Ευρώπη, απ΄την αρχή του 20ου αιώνα έως τον μεσοπόλεμο.
Διαμορφώθηκαν χωρίς να χάσουν την Ελληνικότητά τους, και δεν έζησαν άμεσα την κατάρρευση της κουλτούρας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και το τελικό αδιέξοδό της στα μεταπολεμικά χρόνια. Δεν τα έζησαν όπως οι μεγάλοι διανοούμενοι της ίδιας Ευρώπης σαν τον Τόμας Μαν, τον Αντόρνο, τον Χορκχάιμερ, οι οποίοι είχαν καταλάβει ότι ο «αστικός ουμανισμός» χρεοκόπησε).
©.C.C.K.
απαγορεύεται η αναδημοσίευση και η χρησιμοποίησή του κειμένου χωρίς άδεια.
ΠΕΣΤΑ…ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ!!!!!!!!
ΝΟΤΗ ΜΟΥ,ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ!!!!!!!!
ΤΑ ΘΕΡΜΑ ΜΟΥ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!!!!!
Το ζήτημα της Ευρώ-υποκουλτούρας μας δίνει ρινίσματα σκέψεις …είναι αυτό που έλεγε και ο Μανώλης Ρασούλης σε ένα στίχο να ‘μαστε πάλι εδώ Αντρέα οι δρόμοι τρέχουν χιαστί .. Τι είναι τελικώς μουσική ? τι είναι τελικώς ο στίχος ? φτιάχνουν αυτά τα δύο υλικά ένα τραγούδι ..και αν ναι είναι αυτό το τραγούδι προϊόν ανελλιπούς δουλειάς και ψυχικής εκτόνωσης η απλά και μόνο μια εμπορική πατάτα ? το Θέμα του τραγουδιστικού αυτού διαγωνισμού είναι ακόμα άγνωστο … πάντα σας το λέω και καταντάω μια γραφική φιγούρα κάτω από τις αναρτήσεις σας .η μουσική είναι πρώτα από όλα αξιοπρέπεια και διακριτικότητα …αν τα καταφέρεις είσαι μουσικός αν όχι ποιος ο λόγος να ασχολείται κανείς με το προϊόν κένωσης που μας πλασάρεις .. και από το φεστιβάλ αυτό μόνο τέτοια προϊόντα μας πλασάρονται …. Κύριε Μαυρουδή ταυτίζομαι συνειδητά πλάι σας σε όσα γράφετε .. το όχι το λέμε αλλά κάποιοι δεν θέλουν να το ακούσουν …μάθανε βλέπετε να κλείνουν τα αυτιά τους και να προωθούν μηδαμινότητες …. Τι να κάνουμε ?…αυτή είναι η εκφυλιστική κοινωνία στην οποία ζούμε … (αν και πάντα επέπλεαν οι φελλοί για να είμαι ρεαλιστής ) κλείνουμε τα αυτιά και τα μάτια σε αυτό…. Και συνειδητά διαφοροποιούμαστε από αυτή την ξεφτίλα και ότι αυτή συνεπάγεται .. μιας και τέτοιοι διαγωνισμοί μας θυμίζουν τους λόγους που φτάσαμε ως έθνος εδώ που φτάσαμε … μια εικόνα ενός άκρατου φαινομενισμού και κενότητας περιεχομένου που δεν περιέχει ίχνος βασικών αρχών που πρέπει να διέπουν το τραγούδι όπως το μεράκι ,η αγάπη για τη μουσική και κατ’ επέκταση για τον συνάνθρωπο (μιας και γι αυτόν προορίζεται το κάθε τραγούδι ) ….
(ήθελα να σας το πω καιρό πολύ ωραίος ο δίσκος σας ..ξεχώρισα ιδιαίτερα το τραγούδι που λέει ο Τσέρτος <> και το στίχο της Δημοπούλου Φτιάχνω καράβια με το νού μου και φτερά …και ελπίζω σε κάτι καλύτερο )
Με εκτίμηση ….
σταχτη κ burberry! μπας και υπαρξη ελληνικο κρατος του λαου και οχι ελλας α.ε.
ο Γκυ Ντε Μπορ τα χει πει χρονια τωρα….
Για Ελληνικά αντιπρωσοπευτικά τραγούδια δεν θα τα έλεγε κανείς, αλλά άμα θέλεις να διαφημίσεις τα clubs νησιών Αθηνών και περιφέρειας και να περάσεις ένα μύνημα στον κόσμο πώς είναι ένα τμημα της νυχτερινής διασκέδασης στην ελλάδα μια χαρά είναι, αφήστε που αναδεικνύουν ότι και από εμφάνιση οι ελληνίδες σκίζουν.